“Git…” zamanı

Hiç bilmediğim bir şehre gidesim var.
Kalmacasına değil ama;
Körlemesine,
Gezmecesine.
Tanımadıklarımı göresim var.
Her insan bir yaşam, her yaşam bir dünyayken,
Dünyaları görmecesine.
Her birine hayran olup,
Her birini ayrı ayrı tanıyasım…
Sokakları bilip,
İnsanları bilip,
Ağaçları bilip,
Kuşları bilip,
Başka ne çok şey var; bilip,
Sonra kendime dönesim var.
Hepsini tek tek özleyip,
Kendimden vaz geçmemecesine.

* * *

1 thought on ““Git…” zamanı

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.